Na mijn studie psychologie, 15 jaar geleden, ben ik direct met een goede vriendin een eigen praktijk gestart, Pro InSight. Zonder GZ-titel was dat best een gewaagde sprong, want vergoed werden de cliënten niet en we waren net afgestudeerd. Het was een ontzettend spannend, maar vooral heel enthousiasmerend plan, waar we uiteindelijk na negen jaar een goedlopende praktijk van hadden gemaakt, met personeel in dienst en allebei een GZ-titel, zodat we vergoed werden door de zorgverzekeraar. We werkten bovendien op basis van een franchiseconstructie voor SpecialistenNet en InVivo Clinics, wat ook werken in arbeidsgerelateerde trajecten en in de gespecialiseerde GGZ mogelijk maakte. Ik vond het ontzettend leuk om te doen, ging met plezier naar mijn werk en ook het zelf initiëren van nieuwe ideeën en springen in het onbekende waren ongelofelijk motiverend. Werkvormen waar ik onder andere destijds mee werkte en verder in geschoold was, waren Rationele Emotieve Therapie, Acceptance & Commitment therapie, het gedachtegoed van Adler en Voice Dialogue.

 

Ik was wel blij dat ik op een gegeven moment in contact kwam met het spirituele pad. Na een heftige relatiebreuk reisde ik in mijn eentje naar Peru waar ik een ayahuasca-sessie deed. De spirituele wereld ging voor me open. Wat was dit? Ik kon niet wachten om meer te weten te komen van deze nieuwe weg. Na een periode van tijd deed ik een vipassana-tiendaagse en daar kwam ik mezelf echt goed tegen. Wat was er veel te ontdekken in niets anders dan je eigen Zijn. Ik kwam er geschrokken en zeer verrijkt vandaan. Er was toen geen houden meer aan. Ik wilde meer. Ik schreef me in voor de aurareadingopleiding bij centrum De Roos in Amsterdam en was totaal in de wolken. Wat een leven als er meer is dan het 'gewone'. Ik was daarnaast cursussen touch of matrix gaan volgen, waar ik eindeloos op mezelf, en minder eindeloos op anderen, mee oefende. Wat ongelofelijk wat er kan gebeuren in de energie met niets anders dan intentie. Dit was eigenlijk mijn grootste les; niet meer voelen hoe het kan zijn, maar gewoon doen! Ik leerde in deze magische tijd mijn man kennen, een ongelofelijk mooie ontmoeting in niets dan liefde. Ik was zeer onthutst door alle nieuwe dingen, ideeën, voorwaarden en reacties, maar kon er geen genoeg van krijgen. Ik ging helemaal los en verloor toen ook mijn verbinding met het oude bekende werk; ik wilde niet meer. Ik wilde vrij zijn. Ik voelde me gevangen in het jasje van psycholoog die mee ging doen in de gewone wereld. Wat moest ik nou vertellen, nu ik zelf zo veel andere manieren van leven aangereikt kreeg? Ik wilde niet meer in het oude en kon ook niet meer bedenken hoe ik het zou moeten doen. In die periode stopte ik met werken, wat een enorme stap was, vooral omdat ik het vreselijk vond om mijn deel van de praktijk te verkopen aan mijn ondertussen nog betere vriendin dan aan de start van onze ontdekkingsreis. Onze vriendschap redde het niet en ik was ondertussen verhuisd van Amsterdam, waar ik met enorm veel plezier 12 jaar had gewoond, naar Volendam, waar mijn man woonde, en bleek zwanger!

​

Mijn reis begon, ik wist niet dat een kindje krijgen zo spiritueel kon zijn. Ik wist altijd al dat mijn verlangen naar een kind iets moois zou opleveren, maar dat ze mij zou leren om los te laten in de meest extreme zin, had ik nooit kunnen bedenken. Ik ging er vol voor. Drie jaar lang, samen met man en kind. Intern op onderzoek. Wat was ik anders dan ik ooit had gedacht. Van diepe dalen, zo diep dat ik niet wist dat ik daar kon komen, naar de hoogste toppen, niet wetend dat ik zoveel liefde kon dragen. Wat is de wereld toch een vreemde plek; er is zoveel 'waarheid' in bijna niets. Grote inspiratiebronnen waren Mooji, Gangaji, Jeff Foster, naast mensen als Byron Katie, Brandon Bays en nog vele anderen, in wiens wijsheid ik me vol stortte.

​

Na drie jaar besloot ik weer te werken, maar nu psychologie met bewustwording gecombineerd; geen standaard psychologie meer maar vanuit het intuïtieve werken, los van alle ideeën en standaarden. Als zzp-er, in Amsterdam bij Amsterdam Psycholoog (www.amsterdam-psycholoog.nl), waar een hele bijzondere vrouw het bedrijf heeft opgezet en runt, Anouk Taytelbaum. Het was een ongelofelijk mooie tijd en ik ben ontzettend dankbaar dat ik hier heb mogen werken.

​

Twee-en-een-half jaar heb ik hier gewerkt tot ik voelde dat het tijd was om weer mijn eigen praktijk te starten. In april 2018 ben ik gestart in Bergen, in De Berkeley. De sfeer was heerlijk en mijn sessies waren heerlijker dan ooit om te geven; zo ongelofelijk blij om zo dicht bij mezelf te werken. Dankbaar dat ik hier mocht zijn.

​

In juni 2020 begon ik in huis met kleine bewust Zijn cirkels, om met een paar mensen de diepte en stilte in te gaan. We waren nooit met veel, minimaal met zijn drie/vieren, maximaal met zijn negenen, maar wel elke week en omdat het zo fijn was, ook wel eens twee of drie keer per week en ook wel in de vakanties. De effecten ervan waren zo fijn, de verstilling, het samen, de verdieping en ook de kinderen, meestal twee/drie maar soms wel zeven, die in de kamer ernaast met heel veel plezier ons in stilte lieten en erg laat naar bed gingen, omdat de cirkels vaak uitliepen.

​

In september 2022 gaf ik de eerst bewust Zijn cirkel in Bergen, in de Berkeley, wat zo ontzettend fijn was, dat was echt precies wat ik wilde. Zo veel rijkdom, eenheid, synergie en liefde en dan ook nog de onderlinge verbindingen tussen mensen die in de cirkel kwamen. Twee keer in de maand met zo veel plezier met minimaal 10 maximaal 30 mensen.

​

En toen liep mijn leven weer anders; reizen kwam op mijn pad en ik wist waar ik moest zijn maar ook weer niet; onze reis werd spontaan 5 april 2023 gestart en we reden richting Frankrijk, benieuwd waar we uit zouden komen, met wat vage ideeën van bestemmingen, met zijn zessen, twee gezinnen, drie kinderen, drie volwassenen. Van Frankrijk reden we na een week door naar Portugal en daar bleven we een week of zes bij een community, Malama, liefdevol geleid door twee stellen met kinderen. Maar er klopte pas wat toen we belden naar Maravilhas, de camping in Sao Martinho de Amoreiras, waar we zo veel liefde ontvingen dat we er enorm dankbaar van werden. De camping lag op de heuvel naast die van Mooji, waar we twee keer in de week naartoe gingen om op zijn land, in zijn community, mee te doen en satsang van Mooji bij te wonen. De kinderen gingen mee en zakten ook in de zachte omhelzing van Mooji. Die weken waren heilig en zo liefdevol dat je hart letterlijk openbarst. Toen we langzaam meer mochten komen, elke dag ipv twee keer per week en ook mee ontbijten en dineren werden we steeds dieper ontvangen in de community tot we in augustus twee weken in de community mochten blijven logeren, een letterlijk feest van liefde, zowel voor ons als voor de kinderen.

​

Sinds april 2023 werk ik online om door te kunnen reizen; mijn reis is nog niet klaar. Over een paar dagen naar India en daarna? Geen idee, maar het leven is mooier dan ooit.

​

​